Yüksek yargıda yapılan her iki seçimin de yürütmenin arzuları doğrultusunda neticelendiğine dair kamuoyunda oluşan algı, Türkiye’deki demokratik parlamenter sistemin rayından çıktığını göstermesi açısından önemlidir.

Anayasa Mahkemesi ve Yargıtay’daki başkanlık seçimleri üzerine siyasetin gölgesi düşmüştür ve bu fiili durum devlet içerisindeki denge-denetim mekanizmasını işlevsizleştirmektedir. Demokratik sistemlerin olmazsa olmazı olan erkler ayrılığı ve denetim esasının yerine tek adam rejiminin taşları döşenmektedir. Yüksek yargıdaki seçimlerin Türkiye’deki sistem tartışmaları ile yakından ilgili olduğu ve bu konsepte göre tamamlandığı anlaşılmaktadır. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın şahsı üzerinden kurgulanan rejim uğruna yasama, yürütme ve yargının bağımsızlıkları feda edilmektedir.

Hâlbuki bütün hatalardan münezzeh ve dünyanın en doğru insanı dahi olsa en nihayetinde bir fani olan Tayyip Erdoğan’a göre dizayn edilen bir sistemin Türkiye’nin hayrına olmayacağı çok açıktır. Türk milletinin tarihi tecrübelerle oluşturduğu devlet geleneğinde diktatörlere yer yoktur. Sayın Genel Başkanımız Devlet Bahçeli’nin işaret ettiği üzere, 139 yıl önce meşrutiyet ilan eden ve parlamentosunu oluşturan Türkiye, Kuzey Kore özentisi bir yöneticinin ihtiraslarına teslim olacak çadır devleti değildir.

Tayyip Erdoğan’ın hırslarının Türkiye’nin menfaatlerinin önüne geçmesinin faturasını Türk milleti ödemektedir. Tarafsızlık yemini etmiş bir cumhurbaşkanının parti başkanı gibi hareket etmesi, oy istemesi, muhalefetle kavga etmesinin kabul edilir bir tarafı yoktur. Ancak daha vahimi Tayyip Erdoğan’ın kendi getirdiği bürokratlarıyla ve hatta bakanlar ve başbakanla uğraşan hastalıklı bir ruh halinde olmasıdır. Merkez Bankasıyla girdiği polemiğin Türkiye’ye faturası 10 milyarlarca doları bulduğu halde, Tayyip Erdoğan hiçbir sorumluluk ve hicap duymamaktadır. Çünkü zaten işgal ettiği Cumhurbaşkanlığı sorumluluğu olmayan, üstelik bu konularda yetkisi de bulunmayan bir makamdır. Erdoğan siyaseti ve polemiği bu kadar çok seviyor ise partisinin başına da bedelini ödeyebilmelidir.

Devletin en yüksek makamı olan Cumhurbaşkanlığı ile yetinmeyen ve daha fazla yetki peşinde koşan Tayyip Erdoğan güç ve iktidar hastalığına tutulmuştur. Bugün Tayyip Erdoğan’ın kullandığı kadar yetkiye, dünyanın hiç bir demokratik rejiminde rastlamak mümkün değildir. Demokrasi demek denge ve kontrol demektir, keyfilikten ve başına buyrukluktan uzak olmaktır, yargı denetimine açık olmak ve hesap verebilirliktir. Bizim diktatörümüz ise hiçbir kurumun ya da kanunun kendi düşüncesi önünde durmasına tahammül göstermemektedir.

Sadece diktatörlerde bulunan sınırsız yetkiler ve sorumsuzluk içerisinde hareket eden Erdoğan bütün devlet kurumlarını tek adam yönetimine göre dizayn etmeye çalıştıkça yalnızlaşmaktadır. Despotlaştıkça paranoya içerisine giren ve sürekli yeni düşmanlar icat eden Erdoğan, dün kendisine hizmet edenlere bugün en büyük hain damgasını vurmaktan çekinmemektedir. Yola çıktığı kurmaylarının neredeyse tamamıyla ters düşen Erdoğan’ın vekillik için istifa eden Hakan Fidan’la ilgili sarf ettiği “Ona bir kısım vaatlerde bulunulmuş olabilir, bir kısım yerler vaat edilmiş olabilir” cümlesi kritiktir.

Son günlerin çok konuşulan konularından Hakan Fidan’ın milletvekili adaylığı için istifa etmesi, Erdoğan’ı en güvendiği kurmayının dahi terk etmesi anlamına gelmektedir. Anlaşılan AKP gemisi su almaktadır ve pek çok bürokrat gibi Hakan Fidan da yeni dönemde hesap sorulması endişesiyle dokunulmazlık peşindedir.

Fidan’ın adaylığının ortaya çıkardığı bir başka önemli sonuç ise, Tayyip Erdoğan’ın kendi adamları üzerindeki kontrolünü dahi kaybettiğini deşifre etmesidir. MİT gibi önemli bir kurumun başında her türlü sırra vakıf olan Fidan’ın elindeki kozları kullanarak Tayyip Erdoğan ve Ahmet Davutoğlu’na rağmen vekillik peşinde olduğu çok açıktır.

Türkiye’yi terörle mücadeleden müzakere aşamasına getiren açılım adlı ihanet süreci ve üçüncü ülkelerin bu meseleye müdahil edildiği Oslo görüşmeleri başta olmak üzere, başarısız Suriye ve Irak politikalarının her biri Hakan Fidan’ın yargılanması için yeterlidir. Reyhanlı ve Sultanahmet eylemleri, 6-8 Ekim 2014’te Türkiye’yi yakıp yıkan PKK ayaklanması, kimlere gittiği meçhul silah yüklü tırlar, elçilik baskını ve yüksek güvenlikli toplantıların dinlenmesi gibi sayısız enkazı arkasında bırakan Hakan Fidan’ın vekillik peşinde koşmasının altında yatan anlam, hesap sorulması endişesi ve paniktir.

Tayyip Erdoğan’ın kendisine rağmen istifa eden Fidan’la ilgili “sır küpümdü” açıklaması ise başlı başına sorunlu bir cümledir. MİT Müsteşarının bir siyasi partinin figürü olmak yerine, devlete ve millete sadakat ile hareket etmesi ve bir sır saklayacaksa bu sırrın Türk milletine ait olması gereklidir. Makamlardaki şahıslar gelir geçer ancak esas olan devlet-i ebed müddete sadakattir. Aksi takdirde sır küpü su yolunda kırılacaktır. Bu çerçevede, Tayyip Erdoğan ile Hakan Fidan arasındaki ilişkinin hukuk devleti sınırlarında makamlar arası bir ilişki mi, yoksa bir misyon birlikteliği mi olduğu önemlidir. MİT Müsteşarının sahip olduğu sırlar Davutoğlu ve sonraki başbakanlarla paylaşılmalı, Tayyip Erdoğan’a özel sırlar olmaktan çıkarılmalıdır.

AKP yolsuzluk dosyaları nedeniyle görevden el çektirilen dört eski bakanından henüz kurtulmuşken, bu kez çok sayıda bürokratın haklarındaki soruşturmaları savuşturabilmek için dokunulmazlık istediği bir parti haline gelmiştir. Ancak dokunulmazlık arayışlarının sadece bürokratlarla sınırlı kalmayacağı anlaşılmaktadır. Önümüzdeki günlerde 17-25 Aralık dosyalarında adları geçen Sümeyye ve Bilal’in de vekillik sırasına girmeleri sürpriz olmayacaktır. Dokunulmazlığa ihtiyaç duyan AKP’lilerin sayısı göz önüne alındığında, bu parti adına 400 milletvekili isteyen Tayyip Erdoğan’ın az bile söylediği teslim edilmelidir.

AKP hükümeti pek çoğu tartışılan icraatlarıyla, yolsuzluk ve rüşvet dosyalarıyla haddinden fazla yıpranmıştır. Doğal liderlerini cumhurbaşkanı yapmalarıyla birlikte siyasal misyonlarını tamamlamış ve artık Türkiye için değil tek adama hizmet için varlıklarını devam ettiren bir parti haline gelmişlerdir. Üzerlerindeki şaibeleri atamadıkları ve tek adam vesayetinden kurtularak yenilenmedikleri takdirde bu partinin Türkiye’ye yapabileceği bir katkı kalmamıştır. Tayyip Erdoğan’ı kalkındırma partisi görüntüsünden kurtulamadığı sürece 7 Haziran seçimleri AKP açısından kaybedilmiş bir seçim olacaktır.

Algı yönetimiyle eski güçlerini korudukları imajını vermeye çalışsalar da iktidar partisindeki çöküş her alanda kendisini hissettirmektedir. Ekonomideki kontrolünü kaybetmiş, güvenlik politikalarını PKK’nın insafına bırakmış, dış politikada çuvallamış AKP hükümetinin iktidarda kaldığı her gün ülkemizin zararınadır.

Tayyip Erdoğan’ın kendisinin alamadığı seçim sonucunu Davutoğlu’ndan istemesi çaresizliğin ifadesidir. 7 Haziran seçimlerini başkanlık oylamasına dönüştürmeye çalışan Erdoğan, açıkça başbakan Davutoğlu’nun ülkeyi yönetemediğini ifade etmekte ve boşluğu kendisi doldurmaya çalışmaktadır.

Milliyetçi Ülkücü Hareket’in her türlü şaibeden uzak, vatanseverliğinden hiç kimsenin şüphe duymadığı, dürüst ve namuslu lideri kollarını sıvamış ve ülkeyi yönetmeye talip olmuştur. AKP’nin elinde paçavraya dönüştürülmek istenen Türk devletinin izzetini Ülkücüler koruyacaktır.

Türkiye’nin kader seçimi olacak 7 Haziran’da MHP göreve hazırdır. Tek adam diktasına son vermek, şımartılan bölücülere memleketin sahipsiz olmadığını göstermek, hırsızlardan ve rüşvetçilerden milletin hakkını geri almak için Milliyetçi Hareket iktidar olacaktır.

Takımlar	O	P
1. Galatasaray	35	96
2. Fenerbahçe	35	90
3. Trabzonspor	35	58
4. Başakşehir	35	55
5. Beşiktaş	35	54
6. Alanyaspor	35	49
7. Kasımpasa	35	49
8. Rizespor	35	49
9. Sivasspor	35	48
10. Antalyaspor	35	45
11. A.Demirspor	35	44
12. Samsunspor	35	42
13. Kayserispor	35	41
14. Ankaragücü	35	39
15. Karagümrük	35	37
16. Konyaspor	35	37
17. Gaziantep FK	35	35
18. Hatayspor	35	34
19. Pendikspor	35	33
20. İstanbulspor	35	16

Takımlar	O	P
1. Eyüpspor	33	72
2. Göztepe	33	69
3. Sakaryaspor	33	57
4. Bodrumspor	33	56
5. Ahlatçı Çorum FK	33	56
6. Kocaelispor	33	55
7. Bandırmaspor	33	50
8. Boluspor	33	50
9. Gençlerbirliği	33	50
10. Erzurumspor	33	44
11. Manisa FK	33	40
12. Ümraniye	33	40
13. Keçiörengücü	33	39
14. Tuzlaspor	33	37
15. Adanaspor	33	36
16. Şanlıurfaspor	33	35
17. Altay	33	9
18. Giresunspor	33	7

Takımlar	O	P
1. Arsenal	36	83
2. M.City	35	82
3. Liverpool	36	78
4. Aston Villa	36	67
5. Tottenham	35	60
6. Newcastle	35	56
7. Chelsea	35	54
8. M. United	35	54
9. West Ham United	36	49
10. Bournemouth	36	48
11. Brighton	35	47
12. Wolves	36	46
13. Fulham	36	44
14. Crystal Palace	36	43
15. Everton	36	37
16. Brentford	36	36
17. Nottingham Forest	36	29
18. Luton Town	36	26
19. Burnley	36	24
20. Sheffield United	36	16

Takımlar	O	P
1. Real Madrid	34	87
2. Girona	34	74
3. Barcelona	34	73
4. Atletico Madrid	34	67
5. Athletic Bilbao	34	61
6. Real Sociedad	34	54
7. Real Betis	34	52
8. Valencia	34	47
9. Villarreal	34	45
10. Getafe	34	43
11. Deportivo Alaves	34	41
12. Sevilla	34	41
13. Osasuna	34	39
14. Las Palmas	34	37
15. Celta Vigo	34	34
16. Rayo Vallecano	34	34
17. Mallorca	34	32
18. Cadiz	34	26
19. Granada	34	21
20. Almeria	34	17