Yüksek yargıda yapılan her iki seçimin de yürütmenin arzuları doğrultusunda neticelendiğine dair kamuoyunda oluşan algı, Türkiye’deki demokratik parlamenter sistemin rayından çıktığını göstermesi açısından önemlidir.

Anayasa Mahkemesi ve Yargıtay’daki başkanlık seçimleri üzerine siyasetin gölgesi düşmüştür ve bu fiili durum devlet içerisindeki denge-denetim mekanizmasını işlevsizleştirmektedir. Demokratik sistemlerin olmazsa olmazı olan erkler ayrılığı ve denetim esasının yerine tek adam rejiminin taşları döşenmektedir. Yüksek yargıdaki seçimlerin Türkiye’deki sistem tartışmaları ile yakından ilgili olduğu ve bu konsepte göre tamamlandığı anlaşılmaktadır. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın şahsı üzerinden kurgulanan rejim uğruna yasama, yürütme ve yargının bağımsızlıkları feda edilmektedir.

Hâlbuki bütün hatalardan münezzeh ve dünyanın en doğru insanı dahi olsa en nihayetinde bir fani olan Tayyip Erdoğan’a göre dizayn edilen bir sistemin Türkiye’nin hayrına olmayacağı çok açıktır. Türk milletinin tarihi tecrübelerle oluşturduğu devlet geleneğinde diktatörlere yer yoktur. Sayın Genel Başkanımız Devlet Bahçeli’nin işaret ettiği üzere, 139 yıl önce meşrutiyet ilan eden ve parlamentosunu oluşturan Türkiye, Kuzey Kore özentisi bir yöneticinin ihtiraslarına teslim olacak çadır devleti değildir.

Tayyip Erdoğan’ın hırslarının Türkiye’nin menfaatlerinin önüne geçmesinin faturasını Türk milleti ödemektedir. Tarafsızlık yemini etmiş bir cumhurbaşkanının parti başkanı gibi hareket etmesi, oy istemesi, muhalefetle kavga etmesinin kabul edilir bir tarafı yoktur. Ancak daha vahimi Tayyip Erdoğan’ın kendi getirdiği bürokratlarıyla ve hatta bakanlar ve başbakanla uğraşan hastalıklı bir ruh halinde olmasıdır. Merkez Bankasıyla girdiği polemiğin Türkiye’ye faturası 10 milyarlarca doları bulduğu halde, Tayyip Erdoğan hiçbir sorumluluk ve hicap duymamaktadır. Çünkü zaten işgal ettiği Cumhurbaşkanlığı sorumluluğu olmayan, üstelik bu konularda yetkisi de bulunmayan bir makamdır. Erdoğan siyaseti ve polemiği bu kadar çok seviyor ise partisinin başına da bedelini ödeyebilmelidir.

Devletin en yüksek makamı olan Cumhurbaşkanlığı ile yetinmeyen ve daha fazla yetki peşinde koşan Tayyip Erdoğan güç ve iktidar hastalığına tutulmuştur. Bugün Tayyip Erdoğan’ın kullandığı kadar yetkiye, dünyanın hiç bir demokratik rejiminde rastlamak mümkün değildir. Demokrasi demek denge ve kontrol demektir, keyfilikten ve başına buyrukluktan uzak olmaktır, yargı denetimine açık olmak ve hesap verebilirliktir. Bizim diktatörümüz ise hiçbir kurumun ya da kanunun kendi düşüncesi önünde durmasına tahammül göstermemektedir.

Sadece diktatörlerde bulunan sınırsız yetkiler ve sorumsuzluk içerisinde hareket eden Erdoğan bütün devlet kurumlarını tek adam yönetimine göre dizayn etmeye çalıştıkça yalnızlaşmaktadır. Despotlaştıkça paranoya içerisine giren ve sürekli yeni düşmanlar icat eden Erdoğan, dün kendisine hizmet edenlere bugün en büyük hain damgasını vurmaktan çekinmemektedir. Yola çıktığı kurmaylarının neredeyse tamamıyla ters düşen Erdoğan’ın vekillik için istifa eden Hakan Fidan’la ilgili sarf ettiği “Ona bir kısım vaatlerde bulunulmuş olabilir, bir kısım yerler vaat edilmiş olabilir” cümlesi kritiktir.

Son günlerin çok konuşulan konularından Hakan Fidan’ın milletvekili adaylığı için istifa etmesi, Erdoğan’ı en güvendiği kurmayının dahi terk etmesi anlamına gelmektedir. Anlaşılan AKP gemisi su almaktadır ve pek çok bürokrat gibi Hakan Fidan da yeni dönemde hesap sorulması endişesiyle dokunulmazlık peşindedir.

Fidan’ın adaylığının ortaya çıkardığı bir başka önemli sonuç ise, Tayyip Erdoğan’ın kendi adamları üzerindeki kontrolünü dahi kaybettiğini deşifre etmesidir. MİT gibi önemli bir kurumun başında her türlü sırra vakıf olan Fidan’ın elindeki kozları kullanarak Tayyip Erdoğan ve Ahmet Davutoğlu’na rağmen vekillik peşinde olduğu çok açıktır.

Türkiye’yi terörle mücadeleden müzakere aşamasına getiren açılım adlı ihanet süreci ve üçüncü ülkelerin bu meseleye müdahil edildiği Oslo görüşmeleri başta olmak üzere, başarısız Suriye ve Irak politikalarının her biri Hakan Fidan’ın yargılanması için yeterlidir. Reyhanlı ve Sultanahmet eylemleri, 6-8 Ekim 2014’te Türkiye’yi yakıp yıkan PKK ayaklanması, kimlere gittiği meçhul silah yüklü tırlar, elçilik baskını ve yüksek güvenlikli toplantıların dinlenmesi gibi sayısız enkazı arkasında bırakan Hakan Fidan’ın vekillik peşinde koşmasının altında yatan anlam, hesap sorulması endişesi ve paniktir.

Tayyip Erdoğan’ın kendisine rağmen istifa eden Fidan’la ilgili “sır küpümdü” açıklaması ise başlı başına sorunlu bir cümledir. MİT Müsteşarının bir siyasi partinin figürü olmak yerine, devlete ve millete sadakat ile hareket etmesi ve bir sır saklayacaksa bu sırrın Türk milletine ait olması gereklidir. Makamlardaki şahıslar gelir geçer ancak esas olan devlet-i ebed müddete sadakattir. Aksi takdirde sır küpü su yolunda kırılacaktır. Bu çerçevede, Tayyip Erdoğan ile Hakan Fidan arasındaki ilişkinin hukuk devleti sınırlarında makamlar arası bir ilişki mi, yoksa bir misyon birlikteliği mi olduğu önemlidir. MİT Müsteşarının sahip olduğu sırlar Davutoğlu ve sonraki başbakanlarla paylaşılmalı, Tayyip Erdoğan’a özel sırlar olmaktan çıkarılmalıdır.

AKP yolsuzluk dosyaları nedeniyle görevden el çektirilen dört eski bakanından henüz kurtulmuşken, bu kez çok sayıda bürokratın haklarındaki soruşturmaları savuşturabilmek için dokunulmazlık istediği bir parti haline gelmiştir. Ancak dokunulmazlık arayışlarının sadece bürokratlarla sınırlı kalmayacağı anlaşılmaktadır. Önümüzdeki günlerde 17-25 Aralık dosyalarında adları geçen Sümeyye ve Bilal’in de vekillik sırasına girmeleri sürpriz olmayacaktır. Dokunulmazlığa ihtiyaç duyan AKP’lilerin sayısı göz önüne alındığında, bu parti adına 400 milletvekili isteyen Tayyip Erdoğan’ın az bile söylediği teslim edilmelidir.

AKP hükümeti pek çoğu tartışılan icraatlarıyla, yolsuzluk ve rüşvet dosyalarıyla haddinden fazla yıpranmıştır. Doğal liderlerini cumhurbaşkanı yapmalarıyla birlikte siyasal misyonlarını tamamlamış ve artık Türkiye için değil tek adama hizmet için varlıklarını devam ettiren bir parti haline gelmişlerdir. Üzerlerindeki şaibeleri atamadıkları ve tek adam vesayetinden kurtularak yenilenmedikleri takdirde bu partinin Türkiye’ye yapabileceği bir katkı kalmamıştır. Tayyip Erdoğan’ı kalkındırma partisi görüntüsünden kurtulamadığı sürece 7 Haziran seçimleri AKP açısından kaybedilmiş bir seçim olacaktır.

Algı yönetimiyle eski güçlerini korudukları imajını vermeye çalışsalar da iktidar partisindeki çöküş her alanda kendisini hissettirmektedir. Ekonomideki kontrolünü kaybetmiş, güvenlik politikalarını PKK’nın insafına bırakmış, dış politikada çuvallamış AKP hükümetinin iktidarda kaldığı her gün ülkemizin zararınadır.

Tayyip Erdoğan’ın kendisinin alamadığı seçim sonucunu Davutoğlu’ndan istemesi çaresizliğin ifadesidir. 7 Haziran seçimlerini başkanlık oylamasına dönüştürmeye çalışan Erdoğan, açıkça başbakan Davutoğlu’nun ülkeyi yönetemediğini ifade etmekte ve boşluğu kendisi doldurmaya çalışmaktadır.

Milliyetçi Ülkücü Hareket’in her türlü şaibeden uzak, vatanseverliğinden hiç kimsenin şüphe duymadığı, dürüst ve namuslu lideri kollarını sıvamış ve ülkeyi yönetmeye talip olmuştur. AKP’nin elinde paçavraya dönüştürülmek istenen Türk devletinin izzetini Ülkücüler koruyacaktır.

Türkiye’nin kader seçimi olacak 7 Haziran’da MHP göreve hazırdır. Tek adam diktasına son vermek, şımartılan bölücülere memleketin sahipsiz olmadığını göstermek, hırsızlardan ve rüşvetçilerden milletin hakkını geri almak için Milliyetçi Hareket iktidar olacaktır.

Takımlar	O	P
1. Galatasaray	33	90
2. Fenerbahçe	33	86
3. Trabzonspor	33	55
4. Beşiktaş	33	51
5. Başakşehir	33	49
6. Rizespor	33	48
7. Kasımpasa	33	46
8. Antalyaspor	33	45
9. Alanyaspor	33	45
10. Sivasspor	33	45
11. A.Demirspor	33	41
12. Samsunspor	33	39
13. Ankaragücü	33	37
14. Kayserispor	33	37
15. Konyaspor	33	36
16. Gaziantep FK	33	34
17. Hatayspor	33	33
18. Karagümrük	33	33
19. Pendikspor	33	30
20. İstanbulspor	33	16

Takımlar	O	P
1. Eyüpspor	31	69
2. Göztepe	31	63
3. Ahlatçı Çorum FK	31	55
4. Sakaryaspor	31	54
5. Bodrumspor	31	52
6. Kocaelispor	31	52
7. Bandırmaspor	31	47
8. Boluspor	31	47
9. Gençlerbirliği	31	47
10. Erzurumspor	31	42
11. Ümraniye	31	37
12. Manisa FK	31	36
13. Keçiörengücü	31	36
14. Şanlıurfaspor	31	34
15. Tuzlaspor	31	33
16. Adanaspor	31	32
17. Altay	31	15
18. Giresunspor	31	7

Takımlar	O	P
1. Arsenal	34	77
2. M.City	33	76
3. Liverpool	34	74
4. Aston Villa	34	66
5. Tottenham	32	60
6. M. United	33	53
7. Newcastle	33	50
8. West Ham United	34	48
9. Chelsea	32	47
10. Bournemouth	34	45
11. Brighton	33	44
12. Wolves	34	43
13. Fulham	34	42
14. Crystal Palace	34	39
15. Brentford	34	35
16. Everton	34	33
17. Nottingham Forest	34	26
18. Luton Town	34	25
19. Burnley	34	23
20. Sheffield United	34	16

Takımlar	O	P
1. Real Madrid	32	81
2. Barcelona	32	70
3. Girona	32	68
4. Atletico Madrid	32	61
5. Athletic Bilbao	32	58
6. Real Sociedad	32	51
7. Real Betis	32	48
8. Valencia	32	47
9. Villarreal	32	42
10. Getafe	32	40
11. Osasuna	32	39
12. Sevilla	32	37
13. Las Palmas	32	38
14. Deportivo Alaves	32	35
15. Rayo Vallecano	32	34
16. Mallorca	32	31
17. Celta Vigo	32	31
18. Cadiz	32	25
19. Granada	32	18
20. Almeria	32	14