22.09.2012, 02:57

Yabancı dilde eğitim

Seneler önce ODTÜ mezunu bir akademisyen arkadaşım İngiltere’de bir üniversitede araştırma yaptığı sırada bir İngiliz akademisyene Türkiye’de İngilizce eğitim yapan bir üniversitede okuduğunu söylediği zaman İngiliz akademisyen şaşırıyor ve soruyor: “Neden, Türkiye hiç sömürge olmadı ki?” İngilizce eğitimin ne anlama geldiğini hiç bu kadar çarpıcı ortaya koyan bir yaklaşım duymamıştım. Aradan geçen yıllar Türkiye’nin sömürge olmamasına rağmen İngilizce eğitimin, sömürge aydını türü bir aydının altyapısını hazırladığını gösterdi.

Ve üniversitelerimizde ne yazık ki, İngilizce eğitim gittikçe yayılıyor. Türkçe eğitim yapan üniversitelerde bile derslerin önemli bir kısmı İngilizce yapılmaya başlandı. Üstelik İngilizce ders veren veya İngilizce ders oranını artıran üniversitelere başvurular arttığı gibi üniversite giriş sınavlarında bu üniversitelerin giriş puanları artırılıyor. Yüksek puanla öğrenci alan üniversiteler, öğrenciler bizi seçsin diyerek İngilizce ders oranını artırıyorlar. Vakıf üniversiteleri ise rekabet ortamında seçilebilmek için İngilizce eğitim vermeyi bir şart olarak görüyorlar.

Türkiye’de Türklerin Türklere İngilizce eğitim verdiği sistem gittikçe yaygınlaşıyor. Tıp ve fen bilimlerinde İngilizce eğitimin faydaları ve zararları konusunda çok bir şey söyleyebilecek durumda değilim. Ancak sosyal bilimlerde İngilizce eğitim bir felaket yaratıyor. Bunları, kendisi Ankara Koleji’nde matematik, biyoloji, fizik gibi dersleri İngilizce almış, Almanya’da felsefe ve siyasal bilgiler eğitimi almış ve ABD’de üniversitede ders vermiş bir akademisyen olarak söylüyorum.

Bir yandan en yüksek puan ile sosyal bilimlerde öğrenci alan üniversitelerimize yolladığımız en çalışkan genç beyinleri, Türkçe düşünme ve yazma sürecinin dışına çıkarıyoruz.Bu üniversitelerdeki öğretim üyelerinin küçümsenmeyecek bir bölümü, yerli oryantalist, diğer bir ifade ile kendi ülkelerine ve toplumlarına bir Avrupalı ve Amerikalı gibi bakan insanlar oldukları için çocukları da bu şekilde yetiştiriyorlar. Bu öğretim üyeleri için ana hedef Türkiye’de ve Türkçe yayın yapmak değil. İngilizce ve ABD/İngiltere’de yayın yapmak. Üniversitelerin kurduğu sistem de öğretim üyelerini buna zorluyor. Türkiye’de yeterince dünya çapında yayın yapan İngilizce dergi olmadığı için bu bir zorunluluk haline geliyor.

Anılan ülkelerin dergilerinde Türkiye’nin menfaatlerini savunan makalelere çok itibar edilmediği için, önce Türkiye’ye karşı eleştirel, sonra kötüleyen bir dil benimseniyor, bir süre sonra da bu dil anılan öğretim üyesi tipinin karakteri oluyor. Kampüs tipinde ve kendi kendine sosyal anlamda yeterli olan bu üniversite tiplerinin 1918–1921 arasındaki işgal ordusu karargâhlarından çok farkı yok. Bu en seçkin üniversitelerden birisinde 10 Kasım’da şenlik düzenleniyor. Yakalarında Türk bayrağı taşıyan az sayıda öğrenciye ise faşist deniliyor. Çünkü bu zihinsel yapıya göre Türk olmak faşist olmak sonucunu doğuruyor.

İngilizce eğitim yapan üniversitelerde kaçınılmaz olarak dersin içeriği de öğrencilerin anlaması için basitleştiriliyor. Aslında beyinleri çok daha yüksek bir bilgi seviyesini algılamaya hazır olan gençler, yabancı bir dilde eğitimden dolayı daha basit ve düşük seviyede bir bilgi ile besleniyorlar. Birçok öğrenci, üniversitede birinci sınıfa geçmeden evvel bir senelik hazırlık aldıktan sonra birinci sınıfta İngilizce dersler ile karşılaşınca dersi anlamıyor. Esasen bir senelik bir hazırlık eğitimiyle yabancı bir dilde üniversite eğitimi almak mümkün değil. Türkçe eğitim verilen üniversitelerde bile öğrenciler, kendi dillerinde verilen derslerin bazı noktalarının tekrar anlatılmasını arzu ederken, yabancı dilde eğitim alan öğrencilerin durumunu düşünün. Bazı öğretim üyeleri, örneğin uluslararası ilişkiler dersinde hem dersi anlatıyor, hem de arada İngilizce kavramlar dersi veriyor. Dersin sonunda da genel istek üzerine İngilizce anlatılan ders 10–15 dakika Türkçe özetleniyor. Öğrenciler sınavlara çalışırken sınav metinlerini öğrenmek yerine ezberliyorlar. Gençlerimizi ve ülkenin geleceğini heba ediyoruz.

#Yabancı #dilde #eğitim

Yazarın Önceki Makalesi Yazarın Sonraki Makalesi

Takımlar	O	P
1. Galatasaray	36	99
2. Fenerbahçe	36	93
3. Trabzonspor	36	61
4. Başakşehir	36	58
5. Beşiktaş	36	55
6. Kasımpasa	36	52
7. Alanyaspor	36	50
8. Rizespor	36	49
9. Sivasspor	36	48
10. Antalyaspor	36	45
11. A.Demirspor	36	44
12. Samsunspor	36	42
13. Kayserispor	36	41
14. Konyaspor	36	40
15. Ankaragücü	36	39
16. Gaziantep FK	36	38
17. Hatayspor	36	37
18. Karagümrük	36	37
19. Pendikspor	36	36
20. İstanbulspor	36	16

Takımlar	O	P
1. Eyüpspor	34	75
2. Göztepe	34	70
3. Sakaryaspor	34	60
4. Bodrumspor	34	57
5. Ahlatçı Çorum FK	34	56
6. Kocaelispor	34	55
7. Boluspor	34	53
8. Gençlerbirliği	34	51
9. Bandırmaspor	34	50
10. Erzurumspor	34	44
11. Ümraniye	34	43
12. Manisa FK	34	40
13. Keçiörengücü	34	40
14. Adanaspor	34	39
15. Şanlıurfaspor	34	38
16. Tuzlaspor	34	38
17. Altay	34	10
18. Giresunspor	34	7

Takımlar	O	P
1. Arsenal	37	86
2. M.City	36	85
3. Liverpool	37	79
4. Aston Villa	37	68
5. Tottenham	36	63
6. Newcastle	36	57
7. Chelsea	36	57
8. M. United	36	54
9. West Ham United	37	52
10. Brighton	36	48
11. Bournemouth	37	48
12. Crystal Palace	37	46
13. Wolves	37	46
14. Fulham	37	44
15. Everton	37	40
16. Brentford	37	39
17. Nottingham Forest	37	29
18. Luton Town	37	26
19. Burnley	37	24
20. Sheffield United	37	16

Takımlar	O	P
1. Real Madrid	35	90
2. Barcelona	35	76
3. Girona	35	75
4. Atletico Madrid	35	70
5. Athletic Bilbao	35	62
6. Real Betis	35	55
7. Real Sociedad	35	54
8. Valencia	35	48
9. Villarreal	35	48
10. Getafe	35	43
11. Deportivo Alaves	35	42
12. Sevilla	35	41
13. Osasuna	35	40
14. Las Palmas	35	37
15. Mallorca	35	35
16. Rayo Vallecano	35	35
17. Celta Vigo	35	34
18. Cadiz	35	29
19. Granada	35	21
20. Almeria	35	17