28.09.2012, 04:15

Bu ne biçim mücadele, ne biçim müzakere

Türkçenin nefis, yarım saatte anlatılabilecek bir meramı, bir cümleye indiren atasözleri, deyimleri vardır. 4000 senelik bir milletin 85 milyon kilometrekare olan Eski Dünyanın yani Asya, Avrupa ve Afrika’nın 55 milyon kilometrekaresinde yaşamış, savaşmış, bu coğrafyayı tarihin değişik devirlerinde egemenlik ve yaşam sahası haline getirmiş olan ataların tabii ki nefis sözleri olacaktır. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusuda bunlardan birisidir.

2011 seçimlerinden hemen sonra Erdoğan’a bir büyükelçinin “Hem müzakere edelim hem mücadele edelim” şeklinde bir strateji benimsetmesi sonrasında devletin resmi yaklaşımı bu oluyor. Ancak PKK, Suriye sürecinden faydalanıyor. Hareket alanını Türkiye ve Suriye’de büyük ölçüde geliştiriyor. Aldığı yerel destekler ile Türkiye’de terörü tırmandırıyor. AKP içinde hükümette de temsil edilen iki yaklaşım çarpışıyor. Müzakerelerin mimarı başbakan yardımcısı müzakere sürecinde ısrarcı olmaya devam ediyor. İçişleri Bakanı İdris Naim Şahin ise mücadeleyi savunuyor. Artan ve can yakan PKK terörü karşısında iki hafta önce Erdoğan “artık müzakere falan yok” açıklamasını yapıyor.

Öte yandan PKK terörünün inisiyatif üstünlüğünü ele geçirdiğini gören örgütün müzakerecisi Zübeyir Aydar, “Oslo’ya gelin” çağrısında bulunuyor. Çünkü PKK, yaz ve sonbahar boyunca artırdığı terörü 2012/13 yılında kentlere taşıma hazırlığı yapmanın dışında, bu sonbahar Güneydoğu Anadolu’da küçük bir kentte ayaklanma girişiminde bulunma arayışı içinde. PKK, tırmandırdığı terör ile hükümeti yıldırmayı, korkutmayı ve Oslo masasına daha yüksek tavizler almak için oturtmayı planlıyor.

Zübeyir Aydar’ın çağrısının yapıldığı gün, pazartesi günü Türkiye’nin PKK ile mücadelesinin yeni askeri yöntemlerini konuşan bir ülke, salı günü Adalet Bakanı’nın Abdullah Öcalan ile müzakere edilmesi gereğini gündeme getirmesi ile yola devam ediyor.Çarşamba günü Erdoğan, Adalet Bakanı’na destek veriyor. Böylece, “müzakere falan yok” açıklaması unutuluyor ve daha önce gizlice görüşülen ve görüşüldüğü inkâr edilen terör örgütü liderini resmi muhatap haline getirme sürecine giriliyor.

Peki, terörle hem müzakere hem mücadele süreci 2006’dan bu yana zaten denenmedi mi? Denendi ise sonucu ne oldu? Sonucu 1000’e yakın şehit ve yükselen PKK terörü. AKP Hükümetinin Kürtçe televizyon, Kürtçe seçmeli ders ve diğer tavizlerine rağmen Güneydoğu Anadolu bölgesinin yönetiminin PKK’ya devredilmesini isteyen, bölgenin adının Kürdistan olmasını talep eden bir PKK ve BDP ile karşı karşıyayız. Bu sürecin diğer sonucu ise terörle mücadele konusunda inisiyatifi yitiren/yitirtilen bir TSK’dır.

Oysa, müzakere ve mücadele birlikte yürüyebilen stratejiler değildir. Nasıl iki ülke arasındaki barış görüşmelerinin başlayabilmesi için ateşkese ihtiyaç vardır, terörle müzakere de terör devam ederken olmaz. Olur ise böyle olur. AKP Hükümetinin ağır basan ekseninin terörle gerçek anlamda mücadele etmek gibi bir niyeti yoktur. Bunun nedeni, bu kadroların PKK’yı, inanmadıkları milli ve üniter devleti dönüştürme konusunda bir araç olarak görmelerdir. Bundan dolayı müzakere AKP Hükümetinin ana çizgisidir. Ancak bunun da doğru yapılması lazımdır.

1) Müzakereler Türkiye’nin en güçlü, PKK’nın en güçsüz olduğu zamanda başlamalıdır.

2) Müzakereler için Hükümet hevesli görünmemeli, aksine PKK müzakereler için yalvarmalıdır.

3) Müzakerelerin başlangıcında, tarafların eşit taraflar olmadığı kabul edilmelidir.

4) Müzakereler asla terör örgütü ile değil, TBMM’de temsil edilen bir parti ile yürütülmelidir.

5) Müzakerelerin başlama şartı, PKK’lı teröristlerin tamamen Türkiye sınırları dışına çıkmaları ve Türkiye’de terör eylemlerinin durması olmalıdır.

6) Müzakereler başlarken Hükümet küresel ve bölgesel dengeleri iyi değerlendirmeli, PKK dış müdahalelerden olabildiğince uzak tutulmalıdır.

Bugün bu altı şartın altısı da yerine getirilebilecek durumda değildir. Yeni müzakere süreci başlarsa bundan Türkiye zarar görecektir.

#Bu #biçim #mücadele #biçim #müzakere

Yazarın Önceki Makalesi Yazarın Sonraki Makalesi

Takımlar	O	P
1. Galatasaray	36	99
2. Fenerbahçe	36	93
3. Trabzonspor	36	61
4. Başakşehir	36	58
5. Beşiktaş	36	55
6. Kasımpasa	36	52
7. Alanyaspor	36	50
8. Rizespor	36	49
9. Sivasspor	36	48
10. Antalyaspor	36	45
11. A.Demirspor	36	44
12. Samsunspor	36	42
13. Kayserispor	36	41
14. Konyaspor	36	40
15. Ankaragücü	36	39
16. Gaziantep FK	36	38
17. Hatayspor	36	37
18. Karagümrük	36	37
19. Pendikspor	36	36
20. İstanbulspor	36	16

Takımlar	O	P
1. Eyüpspor	34	75
2. Göztepe	34	70
3. Sakaryaspor	34	60
4. Bodrumspor	34	57
5. Ahlatçı Çorum FK	34	56
6. Kocaelispor	34	55
7. Boluspor	34	53
8. Gençlerbirliği	34	51
9. Bandırmaspor	34	50
10. Erzurumspor	34	44
11. Ümraniye	34	43
12. Manisa FK	34	40
13. Keçiörengücü	34	40
14. Adanaspor	34	39
15. Şanlıurfaspor	34	38
16. Tuzlaspor	34	38
17. Altay	34	10
18. Giresunspor	34	7

Takımlar	O	P
1. M.City	37	88
2. Arsenal	37	86
3. Liverpool	37	79
4. Aston Villa	37	68
5. Tottenham	37	63
6. Newcastle	36	57
7. Chelsea	36	57
8. M. United	36	54
9. West Ham United	37	52
10. Brighton	36	48
11. Bournemouth	37	48
12. Crystal Palace	37	46
13. Wolves	37	46
14. Fulham	37	44
15. Everton	37	40
16. Brentford	37	39
17. Nottingham Forest	37	29
18. Luton Town	37	26
19. Burnley	37	24
20. Sheffield United	37	16

Takımlar	O	P
1. Real Madrid	36	93
2. Barcelona	35	76
3. Girona	36	75
4. Atletico Madrid	35	70
5. Athletic Bilbao	35	62
6. Real Betis	35	55
7. Real Sociedad	35	54
8. Villarreal	36	51
9. Valencia	35	48
10. Getafe	35	43
11. Deportivo Alaves	36	42
12. Sevilla	35	41
13. Osasuna	36	41
14. Las Palmas	35	37
15. Mallorca	36	36
16. Rayo Vallecano	35	35
17. Celta Vigo	35	34
18. Cadiz	35	29
19. Granada	35	21
20. Almeria	35	17