11.08.2012, 01:51

Milletinin Hizmetinde, Milleti Tarafından Sahiplenilen Bir Kurum Olarak “Ülkücülük”

Milletin hemen hemen her tabakasının kendinden bir şeyler bulabildiği “ülkücü fikir sistemi” milletle etkileşim içerisinde “ülkücü duruşu” doğurmuş. Tarih sahnesinden silinen nice değerlerin aksine “ülkücüğün” çağını aşan ve sonraki nesillere aktarılabilecek bir konuma erişmesine katkı sağlamıştır. Milli algı, “ülkücü duruşun” doğal ve haklı bir sonucu olarak vatanın bütünlüğüne ve toplumun yapısına yönelik her türlü tahribata karşı ahlaki niteliklerle beraber milletin yekvücut olmasını sağlamıştır. “Ülkücülüğün” daha önce de vurgulanmış olan bir diğer misyonu ise; Türk milletinin teşkilatçılık vasfından doğan devleti yaşatma ülküsü olmuştur. Bu saklı cevher, tarihler boyunca Türk boyları tarafından aktarılan ve ülkücülüğün felsefesinde can bulan bir diğer kaynaktır. Demokrasi ve küreselleşmenin ayak seslerinin adım adım daha bir gür duyulduğu dünya sahnesinde önce komünizm denen sinsi düşman ile milli birliğin mücadelesine tanık olundu. Ruhların esaret kabul etmediği bir coğrafyayı pençesi altında ezen SSCB bu kanlı düzenin baş mimarıydı. Yaygınlaştırmaya çalıştığı komünizm tehdidi ve bu fitneyi milletimize enjekte etmek isteyen kızıl işbirlikçiler ise Türk Milletinin asırlardır muhafaza edip sancaktarlığını yaptığı İslam’ın öncelikli düşmanı halini almışlardı. Maddeyi mana üzerinde tutan, toplumu kaos rejimleri ile hürriyetinden alıkoyan sömürgeci zihniyete sahip her düzen; karşısında fikir zemini sarsılmaz, direnç ve mukavemet kudretini önce Allah’tan daha sonra ise milletinden alan “ülkücü duruş”u yani bu milletin öz benliğini bulacaktı. Tarihin nabzını gerekirse; o dönemde ürkek kalemlerin ve aciz yönetimlerin dile getiremediği “Dış Türkler” meselesini bu doğrultuda şerefli ülkü sancağının mensupları dile getirmiştir. Ülkücü fikir sisteminin ve de ülkücü duruşun altın çağının tesisini sağlayan aynı zamanda “Ülkücü Hareket”in kurucu ve önderi Başbuğ Alparslan Türkeş Hindistan sürgününden hasret kaldığı vatanına dönüyor ve şu ibretlik sözü sarf ediyordu: “Bir fikre, bir ideolojiye, kendisinden daha üstün bir fikirle karşı çıkılır. Karşı fikir kaba kuvvetle ezilemez.”[1]  Başbuğ Alparslan Türkeş’in bu yöndeki takdirine uyan bu kutlu davanın mensupları başta ülkelerini bu putperest ideolojiden korumak daha sonra ise Müslüman soydaşlarını bu kanlı ellerin pençesinden kurtarmak için kamuoyu çalışmaları, yürüyüşler ve toplantılar düzenlenmiştir. Ne var ki meşru yolları tahribata uğratmaktan kaçınmayan Türk milletinin düşmanları, bu fikriyata mensup rahmetli Ruhi Kılıçkıran’ı 1968’in soğuk bir kış gün şehit etmişlerdir.

Ülkücülüğün engel tanımaz kutlu zaferine giden süreçte Ruhi Kılıçkıran “Ülkücü Hareketin” verdiği ilk şehit oldu fakat Ruhi Kılıçkıran’dan, 12 Eylül zulümlerinde sehpalara yürüyen Mustafa Pehlivanoğlu’na kadar nice ülkü sevdalısı bu uğurda can verdiler. Ülkücü fikir sistemi ile başlayan, ülkücü duruş ile aksiyoner yapıya kavuşan bu kutlu sevda, yaşatmak ülküsünden aldığı ilham ile ebed i kuşatacak nihai halini almış “Ülkücü Hareket” olarak tarih sahnesine çıkmıştı artık. “Ülkücü Hareket” Başbuğ Alparslan Türkeş’in ellerinde can bulan, Dündar Taşer, Gün Sazak, Galip Erdem ve Seyyid Ahmet Arvasi gibi fikir ve siyaset kabiliyetleri yüksek mertebelere hâsıl olmuş şahsiyetler tarafından su verilmiş, büyük bir çınar olmuştu. ”Ülkücü Hareket” fikir ve toplum hayatına nasıl birlik ve bereket vakfetmiş ise devlet yönetimine ve siyasete de damga vurması kaçınılamazdı. Çok kutuplu bir dünyada bir tarafta Rusya’ya ve Çin’e öte yandan ABD’ye millet menfaatlerini peşkeş çekmeye çalışanlara karşı meydanlarda “ülkücülüğün” “Her şey Türk için, Türk’e göre, Türk tarafından” sesleri yükseliyordu. [2] Türkiye Cumhuriyeti kurulduğu günden bu yana en çetin şartlar ile imtihan edilirken, ülkücü mücadele ruhu siyaset sahnesindeki yerini almaya hazırlanıyordu. 17 Kasım 1950’de Orkun dergisinden Kazganoğlu[3] mahlası ile yükselen ses, tarihler 9 Şubat 1969’u gösterdiğinde Türk milletinin onurlu mücadelesini sergileyen bir haykırış olmuştu. CKMP isim değişikliğine gidiyor yerine kurulan Milliyetçi Hareket Partisi ise “ülkücü fikir sistemini” 9 Işık Doktrini[4] ile benimsiyordu. Türk siyasi tarihinin bu dönüm noktasında bir fikir hareketi olarak başlayan ülkü birliğinin, dönemin en zor şartlarında Türk-İslam ülküsüne hizmet için siyasallaşma ve partileşme sürecine gittiği görülmektedir. Dönemin ağır şartlarını göz önünde bulundurursak; öncelikli vazifenin devletin temel direklerini bölücü ve anarşik faaliyetlere teslim etmemek için bir milli birliği canlandırmak ve ülkücü duruşu ortaya koymak olduğunu söyleyebiliriz. Zira bu uğurda şehit düşen nice ülkücü ay yıldızlı bayrağın mevcudiyetini muhafaza etmek için canlarından vazgeçmişlerdir. Ülkücü hareketin siyasallaşma sürecinde ehemmiyet verilen konuların başında yine Müslüman Türk’ün, benliğine ve birliğine halel getirecek her tür senaryonun sahneye konulmadan yırtılıp atılması gelmekteydi.

Dönemin en sinsi tehlikelerinden köhne ve kokuşmuş bir sistem olan komünizm; yeniçağın materyalizm hastalığı ile adeta iltihaplar saçan bir çıbanı andırmaktaydı. Bu hastalıklı ideolojinin hem Türkiye coğrafyasından hem de esir vatanlardan def’i için öngörüsü her daim yüksek olan ülkücü hareket milli menfaatleri göz önüne alarak bu hastalığı bünyeden atma gayretinden bir adım geri durmamıştır. Tarihten günümüze yayılma sahasını, Türk vatanları,[5] bellemiş Rusya’nın her türlü emperyalizmine, Batı’nın sözde medeniyeti(!) çerçevesinde gerçekleştirilen kültür asimilasyonuna ve iktisadi gerilemeye karşı siyaseten ve diplomatik yollardan mücadelenin şartı ise ülkücülerin olmazsa olmazları arasındaydı. Bu doğrultuda siyasi bir çatının altında teşkilatlanmak ülkü güneşinin tüm cihanı aydınlatması için ilk basamak olacaktı. Milliyetçi Hareket Partisi’nin kuruluşu ise işte bu ahval çerçevesinde gerçekleşmiştir. “Ülkücülüğün” öncelikli görevleri; iktidar kurumlarındaki teslimiyetçi zihniyeti etkisiz kılmak, iktisaden olgunluk[6] seviyesine eriştirilecek devlet yapısı, millet refahı ve demokrasi yanlısı bir siyasetin tesisi ile birlikte tüm Türkiye’yi gönül bağı ile çepeçevre sarmaktı. Türk siyaset tarihine bakıldığında, Ülkücüler 3 kez hükümet ortağı olmuş 9 kez de meclis çatısı altında Türk Milletinin teveccühü ile yer almıştır. Siyaset sahnesinde gün geçtikçe tek başına iktidara yürüyen Milliyetçi Hareket Partisi, dönemin bozuk düzenine ve demokrasi masalları üreten yönetimine karşı direnen Türk milletinin sembolü olmuştu. Ne var ki tam da o dönemde; bahane edilen ülke içi huzursuzluk ortamının ve iç karışıklıkların asıl müsebbibi kişiler, iktidar hırs ve hayalleri ile 12 Eylül askeri darbesini gerçekleştirmişti. Bu müdahale sonucunda ise büyük ve müreffeh bir Türkiye’nin tesisi için can-ı gönülden çalışan ülkücüler, milletin üvey evladı muamelesine maruz kalmışlardı. İmanın, ahlakın ve devletin teminatı olan ülkücü kadrolar hapis yatmış, işkence görmüş, idam sehpalarına götürülmüştür. Bir ondan bir bundan infaz mantığı ile masum fidanların ocaklarına od düşmüştür. 1980 sonrası ülkücü hareketin toparlanma döneminde ise Seyyid Ahmet Arvasi’lerin, Ali Metin Tokdemir’lerin, Galip Erdem’lerin ve Ülkücü hareketin sancak devir tesliminde o sancağı en önde tutacak olan Dr. Devlet Bahçeli’nin emekleri hayati önem arz etmektedir. Necip Fazıl Kısakürek o meşhur mısralarını adeta ülkücü ve milliyetçi hareket için yazmıştır. “Surda bir gedik açtık mukaddes mi mukaddes. Ey kahpe rüzgar artık ne yandan esersen es.”[7]Türk fikir hayatında dönüm noktası olan, siyasette ise adım adım Türk milletinin gönlüne taht kurmaya başlayan Ülkücü-Milliyetçi Hareket kanaat önderleri ile beraber darbenin getirdiği zor günleri de aşma arzusundaydı. Ülkücülüğü hak ettiği yere taşımak, Başbuğ Alparslan Türkeş’in 80 ihtilali kanunsuzluğu ile tutuklu bulunduğu günlerinde yanan ocağı muhafaza etmek, ebetteki meşakkati yüksek bir işti.

Yıllar geçtikçe dünya değişiyor ülkücü fikir sisteminin getirdiği yenilikçi ve gelişmeci unsurlar ülkücü hareketin siyasetinde etkisini sürdürüyordu. 1990 sonrası Türk Milliyetçilerinin kızıl elmalarından biri olan Orta Asya Türk coğrafyasının azaldığı gerçekleşmişti. Türk Cumhuriyetleri birer bire bağımsızlıklarını ilan ederken “Mücadelemiz zaferle sonuçlandı. Gazamız mübarek olsun” diyen Başbuğ Alparslan Türkeş, Bizans’ın fethinden sonra Otranto’yu kuşatan Fatih Sultan Mehmet Han misali. Türk dünyası için yeni bir hedef öngörmekteydi. Ülkücüler darbenin getirdiği acıları öz kardeşlerine, dindaşlarına kavuşmanın heyecanı içinde sineye çekiyordu. Kutlu birliğin inşası için kurultaylar, toylar düzenleniyor ve yüz yılı aşkın süredir gerek Çarlık gerek ise Bolşevik rejiminin açtığı yaralar kapatılmaya çalışılıyordu. Gerek doğu gerek batı sömürgeci zihniyeti, Ortadoğu ve Orta Asya’nın mazlum milletlerini bilhassa da İslam coğrafyasını tahrip etmek için İslam’ın bayraktarlığını asırlar boyunca şerefle üstlenmiş Türk milletini yaşadığı tüm coğrafyalarda kıskacına alma gayesini, bugün olduğu gibi dün de taşımaktaydı. Osmanlı’nın bekasının ardından kalan öz hakkımız Milli Misak bile çok görülmüş, Müslüman-Türk’ün yaşam sahası elden geldiğince daraltılmaya çalışılmıştır. Küreselleşmenin etkisi ile Batı’nın dünyaya hâkim olmaya çalışması; kendi savunduğu pek çok değere işine gelmediği vakit sırt çevirmesine yol açmaktaydı. Bu doğrultuda; Doğu Türkistan’da, Karabağ’da, Batı Trakya’da, Çeçenistan’da, Kuzey Irak’ta, Bosna’da ve Güney Azerbaycan’da[8] Türk milletinin öz evlatlarına karşı işlenen insanlık suçlarını dünya kamuoyu görmekten acizdi. Ülküsünün menzili hudut tanımayan Türk milliyetçilerinin aklında öze dönüş hareketlerini hürriyetini kazanmış Türk coğrafyalarında yaymak mevcuttu. Fakat belki de ülkücülüğün en çok ihtiyaç duyduğu bir zamanda Başbuğ Alparslan Türkeş, Hakkın rahmetine kavuştu (1997). Türkiye’nin görüp görebildiği en kalabalık cenaze töreni aslında çok şey anlatıyordu. Üç milyonu aşkın kalabalık ve Ankara’ya ulaşamamış birçok ülküdaşından başka hiçbir örnek “ülkücü fikir sisteminin” bu denli benimsemiş olabileceğini daha iyi anlatamazdı. Hak Teâlâ’nın katına tüm milletinin duaları ile uğurlanırken; Ülkücü hareketin duraklamaya yahut fetrete girmesine mahal vermemek, Türk fikir ve siyaset tarihinde en yüksek gönül birliği ile benimsenen “ülkücülüğün” mertebesini daha da yükseltmek Ülkücülerin üzerine düşen en büyük vazifeydi. Ülkücü-Milliyetçi Hareket demokrasinin bir gereği ve “Allah size, emanetleri ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emrediyor”[9] ayet-i kerimesi hasebince bayrağı kaldığı yerden dalgalandıracak liderini çok zaman geçmeden ülkücü iradenin ışığında belirlemişlerdi. “Önce ülkem ve milletim” düsturunu, kıtalar ötesi emperyalist oyunlarına karşı ülkücülüğün temel politikası olarak belirleyen Devlet Bahçeli, 21.yy a girerken hem “ülkücü fikir sisteminin” yapısal ahengi içerisinde karar alacak hem de Türk milletinin ve devletinin varlığını müreffeh bir şekilde sürdürmek için seçilmiş bir liderdi. Modern çağda özlenen kutlu iktidarlar ve kadroları iman dolu gençlerle güç bulmuş lider bir Türkiye yolunu, ülkücülüğün önüne yeni bir vizyon olarak belirlenmişti. Cumhuriyetin kuruluşunda teşekkül eden “ülkü birliği” onu kuruluşunun ilk asrında yani 2023 yılında güçlü, söz sahibi ve dirayeti yüksek bir seviyeye ulaştırmayı hedeflemekteydi.

[1] Başbuğ Alparslan Türkeş’in Sözleri, http://www.mhp.org.tr/basbug_ozlu_sozleri.php?dummy=1&printpage=ok, (15.02.2012)
[1] Dr. Hayati Bice, http://ulkucuyazarlarbirligi.org/, (13.02.2012)
[1] Nuri Gürgür, "Alparslan Türkeş'te Tarih Şuuru", MHP Genel Merkez Yayınları, Ankara 1998, s. 114.
[1] Alparslan Türkeş, Milli Doktrin 9 Işık , Kamer Yayınları, İstanbul 1997, s.12-22
[1] Ziya Nur Aksun, Dündar Taşer’İn Büyük Türkiye’si, Kutluğ Yayınları, İstanbul 1974, s.178.180
[1] age, s.158
[1] Necip Fazıl Kısakürek, Çile, Büyük Doğu Yayınları, İstanbul 2000, s.120
[1] Hüseyin Adıgüzel, Özbekistan Birlik Halk Hareketi ve Azerbaycan Halk Cephesi, İnsan ve Demokrasi Vakfı Yayınları, İstanbul 2000, s.3
[1]   Nisa, 5/ 58

#Milletinin #Hizmetinde #Milleti #Tarafından #Sahiplenilen #Bir #Kurum #Olarak #Ülkücülük

Yazarın Önceki Makalesi Yazarın Sonraki Makalesi

Takımlar	O	P
1. Galatasaray	34	93
2. Fenerbahçe	34	89
3. Trabzonspor	34	58
4. Başakşehir	34	52
5. Beşiktaş	34	51
6. Kasımpasa	34	49
7. Rizespor	34	49
8. Alanyaspor	34	48
9. Sivasspor	34	48
10. Antalyaspor	34	45
11. A.Demirspor	34	41
12. Kayserispor	34	40
13. Samsunspor	34	39
14. Ankaragücü	34	38
15. Karagümrük	34	36
16. Konyaspor	34	36
17. Gaziantep FK	34	34
18. Hatayspor	34	33
19. Pendikspor	34	30
20. İstanbulspor	34	16

Takımlar	O	P
1. Eyüpspor	32	72
2. Göztepe	32	66
3. Sakaryaspor	32	57
4. Kocaelispor	32	55
5. Ahlatçı Çorum FK	32	55
6. Bodrumspor	32	53
7. Boluspor	32	50
8. Bandırmaspor	32	47
9. Gençlerbirliği	32	47
10. Erzurumspor	32	44
11. Keçiörengücü	32	39
12. Manisa FK	32	37
13. Ümraniye	32	37
14. Şanlıurfaspor	32	34
15. Tuzlaspor	32	34
16. Adanaspor	32	33
17. Altay	32	15
18. Giresunspor	32	7

Takımlar	O	P
1. Arsenal	35	80
2. M.City	34	79
3. Liverpool	35	75
4. Aston Villa	35	67
5. Tottenham	34	60
6. M. United	34	54
7. Newcastle	34	53
8. Chelsea	34	51
9. West Ham United	35	49
10. Bournemouth	35	48
11. Wolves	35	46
12. Brighton	34	44
13. Fulham	35	43
14. Crystal Palace	35	40
15. Everton	35	36
16. Brentford	35	35
17. Nottingham Forest	35	26
18. Luton Town	35	25
19. Burnley	35	24
20. Sheffield United	35	16

Takımlar	O	P
1. Real Madrid	33	84
2. Barcelona	33	73
3. Girona	33	71
4. Atletico Madrid	33	64
5. Athletic Bilbao	33	58
6. Real Sociedad	33	51
7. Real Betis	33	49
8. Valencia	33	47
9. Villarreal	33	45
10. Getafe	33	43
11. Osasuna	33	39
12. Deportivo Alaves	33	38
13. Sevilla	33	38
14. Las Palmas	33	37
15. Rayo Vallecano	33	34
16. Mallorca	33	32
17. Celta Vigo	33	31
18. Cadiz	33	26
19. Granada	33	21
20. Almeria	33	14