EMEK

   O yıllar boyunca sözde aydınlar birçok kavramı istismar ederek itibarsızlaştırdı. ‘’Halkların kardeşliği’’, ‘’emek’’, ‘’özgürlük’’ gibi kavramlar bu istismardan nasiplerini fazlasıyla aldılar.

   Halkı kurtarmak, emeği özgürleştirmek gibi gayeler ortaya koyan lakin kurtarıcılığına soyunduğu halkın milli/manevi değerlerini reddeden ve bu doku uyuşmazlığı nedeniyle toplumsal kabul görmeyen ‘’proleter devrim’’ macerası, ardında kan ve gözyaşı bırakarak tarihin tozlu sayfalarına kalktı.

    Emeğin sömürüsünü tarihi diyalektik çerçevesinde kaçınılmaz değerlendiren, işbu sömürüyü ihtilalin ön merhalesi kabul eden, milli değil enternasyonel kimlik benimseyen, salt maddeci aklı sahiplenen çevrelerin düşünce ve eylem pratiği iflas etti.

    İstismar ettikleri her kavram gibi ‘’ emek ‘’ kavramını da maddenin katı sınırları içine hapsederek sığlaştıranlar/basitleştirenler sözüm ona emek adına emekçiye zarar verdiler.

   Haklı/onurlu talepleri milli/dini değerlerden soyutlayıp ürkütücü/zarar verici kör ideolojik bir üslupla sunarak toplumda ters algılar oluşturdular ve böylece kapitalist baronların, burjuvanın ekmeğine yağ sürdüler.

     Oysa milli/dini tasavvurumuzun derinliklerinde emek, insan hayatını anlamlandıran en güçlü kavramlardan biri olarak saklıdır.

   Emek olmadan sevgi olmaz, emeksiz arkadaşlık, dostluk, ideal olmaz, emek vermeden erdeme ulaşılamaz.

  Emeği yalnızca, hayatını idame ettirmek için kol gücünü kullanarak çalışanların ürettiği kuru bir artı değer olarak sınırlandırmak, emeği sığlaştırmaktır. Böyle değerlendirilirse, toplumsal manevi derinlik yakalanamaz. Ve modern kölelik düzeni sürer gider!

  Bugün bizler, Türk Milliyetçileri olarak, emek kavramı başta olmak üzere gayri milli dillerde mağdur edilmiş talihsiz kavramları milli bir üslupla halkımızın düşünce dünyasına sunmalıyız.  

Milletimizin dikkatini, aç gözlü şirketlerin, daha fazla kar elde etmek için, iş güvenliğini yok saymaları neticesinde meydana gelen, işçi ölümlerine çekmeliyiz.

Her gün birkaç insanımızı yitirmemize neden olan bu ölümlerin gazete sayfalarında birkaç sütun dışında neden hiç yer almadığını yüksek sesle sorgulamalıyız!

   Avrupa’nın en fazla iş kazası meydana gelen ülkesi olmamıza rağmen bu konuda hala yeterli tedbirlerin alınmayışını eleştirmeliyiz.

   Yine bizler; az emek vererek çok zengin olmak isteyen,  ‘’önce ben, sonra yine ben’’ zihniyetinin, kültür kodlarımızda yarattığı tahribata karşı acil önlem planlarını hayata geçirmeliyiz.

  ‘’İşçinin hakkını teri kurumadan ödeyiniz’’  buyuran bir yüce peygamberin ümmeti ve  ‘’ben siftah yaptım, komşum siftah yapmadı, ondan alınız’’ diyen merhametli, kanaatkar ve ahlaklı ticaret erbapları olan bir milletin fertleri isek, bize yakışan milli emeğimize hakkıyla sahip çıkmaktır.

   SELAM DOĞRU YOLDA GİDENLEREDİR.