Türkiye, cumhurbaşkanlığı seçimlerinde tuhaf bir seçim kampanyası ile karşı karşıya kalmıştır. Şöyle ki; bu seçim kampanyasının merkezinde “yeni” kelimesi öncelik kazanmıştır. Seçimlerin akabinde kurulan 62. Hükümet’in, gerek resmi programında gerekse de AKP sözcülerinin dillerinde “yeni” kelimesi adeta pelesenk olmuştur.
Sanırsınız ki AKP’nin iktidara geldiği 3 Kasım 2002’den önce Türkiye, tüm olumsuzlukların yaşandığı, demokrasinin tanınmadığı, hukukun katledildiği, nizamın sağlanamadığı, sosyal devlet anlayışının yerleşmediği, bilhassa ekonominin yerle yeksan olduğu, dahası işsizliğin tavan yaptığı, halkın günlük yaşamında sürekli olarak büyük sıkıntılar çektiği ve kadın haklarının yok sayıldığı bir ülkeydi de, bütün bu ağır problemlerin hemen hepsi AKP ile sonlandı, ülke genelinde vatandaşımız refaha kavuştu.
Aklı başında her insanımız iyi bilmektedir ki yenilik adına sarf edilen sözlerin içi boş olmakla beraber, esasında yenilikten kastın tamamıyla bir algı operasyonunun sonucunda dikkatlerin başka taraflara çekilmiş olmasıdır.
AKP’li sözcülerin belirttikleri üzere Türkiye eski kötü fotoğraflardan kurtulabildi mi? Tabiî ki hayır.
Mesela, AKP’nin iş başında olduğu dönemde yüzlerce kadın şehirlerimizin orta yerlerinde hunharca öldürülmüşlerdir. Üstelik öldürülmeleri bir yana dursun, bu hususta çözüme dair neredeyse hiçbir gelişme baş göstermemiştir. Daha geçtiğimiz birkaç gün içinde beş kadının canına kıyılmıştır.
Yeni Türkiye felaketleri bitmek bilmiyor!..
Yine örneğin, sosyal devlet anlayışı sormak isterim bugünkü Türkiye’nin yakınından geçmiş midir?
Sırf rant elde etmek amaçlı her yerde mantar misali açılan özel hastanelerin az ve orta gelirli ailelerin kaçına sağlıklı hizmet verebilmektedir?
Çok iyi biliniyor ki özel hastaneler deyim yerindeyse insanımızın cebindeki paraya göz koymuş haldedir.
Kamu hastanelerinde de durum pek farklı değildir. Yine bitmek tükenmek bilmeyen sıralar, yine insanı bezdiren torpil girişimleri, yine hastane koridorlarında baş gösteren mikroplar dün olduğu gibi bugünde mevcuttur.
Bunların hepsi “Yeni Türkiye’in” hastanelerinde vardır ve görülmektedir. Hele hastane odalarında yatabilmek için ek olarak verilen ‘oda ücretleri’ ise, bu pespayeliğin açık bir göstergesidir.
Sizce “Yeni Türkiye’de” yer alan eksikliklerden ve aksaklıklardan bahsetmeye daha fazla gerek var mı?
Rahatlıkla söyleyebiliriz ki demokrasi hiç bu kadar yok sayılmamıştı.
Adalet duygusu toplum genelinde hiç bu denli yitirilmemişti.
Hukuk bugünkü kadar ayaklar altına alınmamıştı.
Eğitimde bu dönemde olduğu kadar hiç ama hiç çelik çomak oynar gibi oynanmıştı.
Sözün özü, yukarıda sıralanan sorunların tamamı Türkiye genelindedir. Ancak bu sorunların bir de illere göre yansıması var ki, ‘vay halimize’ diyorum. Yani vay haline TRABZON, vay haline Edirne, vay haline İzmir, vay haline Antalya, Diyarbakır, Kars, Nevşehir…
Demek ki neymiş, seçilen isimlerle, propaganda olarak belirlenen yeni söylemlerle bir şey çözülmüyormuş. Burada önemli olan yönetimdekilerin samimiyeti; yine herkesin ülke geleceğine olan sorumluluğu.
Esen kalınız…