Kongre de Neymiş? Ülkücü Ülkü(Cü)’Yü Seviyor

 Adına siyaset denen o menem şeyin, bulutlu ve rutubetli havasında o kadar nefessiz kalmışım ki; o gece uzun zamandır özlediğim bir havayı yeniden teneffüs etmenin mutluluğunu yaşadım. 
Heyecanlandım… Kalbimin hızla çarptığını, kanımın damarlarımda yüksek basınçta aktığını hissettim. 

Yüzlerce yürek aynı anda, hep bir ağızdan; ‘ülkesine olan sevdasını’ haykırıyordu çünkü…

Neredeyse bir ara lise yıllarıma kadar gittim(1976)… 

Hani; ‘Ülkü ne demek?’ pek de kimsenin tam olarak bilmediği, fakat buna rağmen insanların ‘Ülkücü’nün ortaya koyduğu ‘Türk’çe duruşa çokça güvendiği o yıllara... 

Üstlendikleri sorumluluğun idrakinde ki ‘ülkücü sesin’, bir iken bin olarak duyulduğu yıllara… Daha bir avuçken bile salonlara sığmayan, ‘Başbuğun Bozkurtları’ geldi gözümün önüne… Ağladım…

Gümüşhane Ülkü Ocakları’nın düzenlediği, ‘Ülküce Yükseliş Gecesi’ndeyiz…

İl Ocak Başkanı Fatih Vakur Kara: “Orhun’dan gelen buyrukları yüreğinde taşıyanları, yüce peygamberin mübarek müjdesine sarılanları, Anadolu’nun kilidini açan erenlerin inancını yaşatanları, Ertuğrul Gazi’nin mirasını el üstünde tutanları, Fatihin vizyonunu kucaklayanları, yedi düvele dersini veren Milli Mücadele’nin yaşayan temsilcilerini, Mustafa Kemal’in ‘ya istiklal ya ölüm’ kararını gönüllerinde ve Başbuğumuz Alparslan Türkeş Bey’in ‘üç hilalini’ ufuklarında taşıyanları selamlıyorum.” derken, aynı zamanda geçmişten geleceğe sorumluluklarının çerçevesini bir kez daha çiziyor ve bu çetin yolda, görev ve sorumluluklarının ağır olduğunun farkında olarak; kararlı, samimi ve hiçbir karşılık beklemeden Türk Milletini sevmeye devam edeceklerini ifade ediyordu...

Bir de bu inanç ve duygu fırtınasına; ‘sazlı, sözlü eserleriyle’, Ozan Erhan Çerkezoğlu ve Ali Kınık’ın hoş sedaları eklenince, salonda tam manasıyla ‘birlik, dirilik ve irilik’ havası yaşanıyordu…

“MHP ve Ülkücü en bunalımlı zamanlarında bile Türk Milleti’nin umudu olmuştur. Ülkücü de bunu hiçbir zaman göz ardı etmemiş, aynı umudu, aynı heyecanı ve aynı güveni artırarak, bu tutumunu her zeminde devam ettirmeye çalışmıştır. Bu umut değil midir ki, Türk Milleti’nden Ülkücü’ye yansımış, o da herkesin: ‘Bunların işi artık bitti.’ dediği anlarda tekrardan motive olmuş, yeni bir şevk ve azimle ‘MHP’de birlik olmanın gerekliliğini yerine getirmiştir.”

İşte bu gerçeği bir kez daha hatırlatarak, yaklaşan kongre öncesi sonuç ne olursa olsun kazanan, ‘MHP ve Türk-İslam Ülküsü’ olsun düşüncesi içinde; Ülkücüler’i, bir kez daha birliğe ve ‘Ülkü yolunda’ sevgi ile kol kola yürümeye davet ediyorum…

Ve de sizlere, o gece sahnede ki Ali Kınık’ın bütün şarkılarına aynı coşku ile eşlik eden yüzlerce ‘Gümüşhane Ülkü Ocaklı’nın seslenişini ve heyecanını yollayarak; ‘Ali’ yüreği ile diyorum ki:

“Cümle âlem duydu beni, Sen duymadın vicdansız. 
Ne oldu, oldu artık, Saklaması imkânsız.
Çocuklar bile biliyor; ‘Ülkücü Ülkü(cü)’yü seviyor…
Çocuklar bile biliyor; ‘Ülkücü Ülkü(cü)’yü seviyor…”