29.03.2013, 06:24

Yusufiyeliler İhanete Ortak Mı?

Dün birçok sosyal iletişim araçlarında “Ülkücülerden Devlet Bahçeliye Tepki” başlığı ile verilen haber üzerine tarafımdan bu açıklamayı yapmak; öncelikle bir Ülkücü olarak, sonrasında Ülkücü Yazarlar Derneği Genel Sekreteri olarak zaruret haline gelmiştir.

Adı sanı duyulmamış amatör ve son derece minyatür bir televizyon kanalında konuşan Eski Yusufiyeliler Derneği Başkanı Hasan İlter’in düşünceleri; Ülkücülerin ekseriyetinin hatta tamamının düşünceleriymiş gibi servis edildi.

Konu bu denli hassas olunca, istismarı zanaat edinen, milli ve manevi hasletleri peynir ekmek gibi alıp satan yandaşlar tekeden süt sağmaya yeltendi…

Bursa Mitingi’nin oluşturduğu heyecan dalga dalga yayılırken, vatanın istikbalini karanlık gören Ülkücü olan-olmayan konuya duyarlı bütün vatandaşlar inanç ve kararlılıkla iradesini ortaya koymuşken, ayrık otları boş durur mu?

Boş durmazlar…

Geçmişe ufak bir yolculuk yapacak olursak; yıllardır “Ülkücü ortak değerlerimizin” bir hayli uzağında olan, bizden olmayanlarla teşrik-i mesai yapanların, hizmet ettiği adresleri daha iyi tespit ederiz.

12 Eylül Referandumu hatırlanacak olursa ne demek istediğim daha iyi anlaşılacaktır. Kendilerini “Yusifiyeli Ülkücüler” olarak adlandıran ve milli meselelerde izine rastlayamadığımız bir grup, sürekli “Evet” çağrısı yapmıştı. Ortam müsait hale gelmiş, yandaş medya hatırlanacağı üzere; Adriyatik’ten Çin Seddi’ne kadar nerede bir malzeme bulmuşsa çarşaf çarşaf servis etmişti.

Kimler yoktu ki? Vatan’ın en ücra köşesindeki bir köyün mezrasının mahalle temsilcisinin yeğeninin bilmem nesi de “Evet” dedi! Durum çok vahimdi, duygularımızın, mantığımızın vakumlanmaya çalışıldığı bir süreç yaşandı ve bitti…

Referandum bitmiş, ilkbaharda seçimler yenilenecekti. Ülkücülerden seçim için “Güç Birliği” çağrısı yapılmış, Devlet Bey’de birlik ve beraberlik çağrısında bulunmuştu. Standapçı medya yine boş geçmedi; “Bahçeli’nin baraj korkusu var” başlığıyla bir haber daha patlattı. Haberi kime dayandırıyorlardı derseniz, gene aynı isimler! (http://www.internethaber.com/bahcelinin-baraj-korkusu-var-iddiasi--310478h.htm)

Hal böyle olunca, Ben de âcizane “Bu Kimin Değirmenine Su Taşır Yusufiyeli Kardeşim?” diye sormuştum.(http://www.egemengazetesi.com/kose-yazisi/113/bu-kimin-degirmenine-su-tasir-yusufiyeli-kardesim.html)

Yazıya bakma ihtiyacı hissedenler, yazının altında Hasan İlter Bey’in yorumunu da göreceklerdir. Hasan Bey kendisini tanımadan aleyhinde yazılar yazdığımdan şikâyet etmiş, kendisini daha yakından tanımam maksadıyla msn adresini göndermişti. Ben Hasan İlter Bey’i yakından tanımaya fırsat bulamadım!

Sayın İlter’in yorumunu aynen aktarıyorum “LÜTFEN TANIMADAN YAZMAYIN

SAYIN KÜRŞAT TECER, BENİ TANIMADIĞINIZ VE HAKKIMDA BİLGİ SAHİBİ OLMADIĞINIZ HALDE KARALAYICI YAZILAR KALEME ALIYORSUNUZ.İSTERDİMKİ BENİMLE İRTİBATA GEÇİN, FİKİRLERİMİ ANLAYIN VE ONA GÖRE YAZIN.BENİM İNTERNETTE HER HERDE ADRESİM, TELEFONUM BULUNABİLİR.YİNE DE İRTİBAT İÇİN [email protected]”

Tanımak ve Tanınmak!

Ülkücü Camia’da tanınmak daima nefsi okşayan, aynı zamanda sorumluluk bilincinin artmasına vesile olan bir duygudur. Şöhret olma arzusu genel olarak her insanda gözlenen bir durumdur, 28 Mart 2013 tarihli Hürriyet Sağlık’ta yer alan haber tanınmakla alakalı :“Psikolog Davut İbrahimoğlu, şöhret olma duygusunun temelinde, rahat yaşama güdüsünün bulunduğunu ve bunun da altında daha önemli bir arzunun; insanlar tarafından beğenilmek, onaylanmak ihtiyacının olduğunu belirtiyor… İbrahimoğlu, "Tabii ki, insan şöhret kazandıkça bu onaylanma ve beğenilme durumu her gün biraz daha artar. Hele de o kişi medya tarafından destekleniyorsa bu övgü ve ilgi giderek, önlenemez bir biçimde yükseliyor. Ancak bu noktada çok önemli bir sorun var. Bu şöhret eğer o kişinin gerçekten potansiyelinin ürünü değilse, yani kültürel birikiminin dışındaysa ve kişi o şöhrete layık değilse bir süre sonra, ona pompalanan bu hava azalıyor ve azaldıkça da o kişi kaçınılmaz bir biçimde inzivaya çekiliyor" diyor. İbrahimoğlu'nun izlenimlerine göre, geçici olarak şöhreti yakalamış bu kişiler, sahip oldukları şöhretlerini korumak için başka yolları denemeye başlıyor ve bu yolların içinde ne yazık ki fuhuş, uyuşturucu, yalan söyleyerek gündemde kalmaya çabalamalar, iftira atmalar, boşanmalar yer alıyor. İbrahimoğlu, "Mesela bir sanatçı görüyorsunuz, 'beni kaçırdılar' diyor. Ancak tüm bu çabalarına rağmen çöküş devam ederse o kayboluşu benimsemeye başlıyor ve bu tip insanlar için uyuşturucu, alkol en güzel sığınak oluyor" diyor. Programlar ünlü oluyorlar onların hepsi balon gibidir birisi patlarsa o zaman sağlıksız durum oluyor.” (http://www.hurriyet.com.tr/saglik/9281519.asp)

Görüldüğü gibi… Bazen tanınmışlığın devamını sağlamak, insanları olduğundan ya da olması gerektiği yerden oldukça uzaklara götürüyor…

Biz Ülkücüler duygusal insanlarız. Duygularımızın yoğunluğu ölçüsünde yaşayıp ona göre idealizm sürecinde yer alıyoruz. Kolay seven, sevdiğinden kolay soğuyan bir yapıya sahibiz. Bu dava içerisinde hasbelkader yer almış olanların haricindekiler (tanışmasalar da) birbirini çok iyi anlarlar.

İçe dönük siyasette muhalif olmak ve yönetmeye talip olmak, Ülkücülüğün ötesinde, insan hakları paradigması içerisinde yer alır. Ülkücülerin birliği ve camia içerisindeki eleştirel yaklaşım “kullanılmışlık” manzarası oluşturuyorsa, hırslar, “Ülkücü Kırmızı Çizgiyi” aşındırıyorsa, Milli duruşa zarar veriyorsa bunu duygusallıkla yahut insan haklarıyla izah edip anlayış göstermek mümkün değildir.

Geçmişte farklı adreslerde siyaset yapmış, halen farklı siyasi yapılar içerisinde olan, hatta son on yıldır iktidarın destekçisi olan bazı Türk Aydınlar bir araya gelerek “Ana sütü kadar saf ve kutsal” olan Türklüğüme dokunma diyor!

Milletin yüreği yanıyor. Türk Milletinin bin yıl sonra kazandığı Türklüğü Anayasa’dan ihraç edilmek isteniyor. Vaziyet bu iken; Ülkücü olduğu için sekiz kurşun yemiş, on bir sene cezaevinde yatmış, cezaevinde okul bitirmiş ve hukuk okumuş birisi çıkıyor ve mücadele etmesi gereken adresi şaşırıyor. İşte ben bunu anlamıyorum ve hazmedemiyorum. Yoksa kimseyle şahsi bir husumet başlatmak ve devam ettirmek niyetinde değilim.

22 Kasım 2010’da sorduğum soruyu tekrarlıyorum “Bu kimin değirmenine su taşır Yusufiyeli kardeşim?”

#Yusufiyeliler #İhanete #Ortak #Mı

Yazarın Önceki Makalesi Yazarın Sonraki Makalesi

HİÇ BİR ŞEY İÇİN GEÇ DEĞİLDİR...

02 Nisan 2012

İspatlamayan Alçaktır!

01 Nisan 2013

açık

Takımlar	O	P
1. Galatasaray	36	99
2. Fenerbahçe	36	93
3. Trabzonspor	36	61
4. Başakşehir	36	58
5. Beşiktaş	36	55
6. Kasımpasa	36	52
7. Alanyaspor	36	50
8. Rizespor	36	49
9. Sivasspor	36	48
10. Antalyaspor	36	45
11. A.Demirspor	36	44
12. Samsunspor	36	42
13. Kayserispor	36	41
14. Konyaspor	36	40
15. Ankaragücü	36	39
16. Gaziantep FK	36	38
17. Hatayspor	36	37
18. Karagümrük	36	37
19. Pendikspor	36	36
20. İstanbulspor	36	16

Takımlar	O	P
1. Eyüpspor	34	75
2. Göztepe	34	70
3. Sakaryaspor	34	60
4. Bodrumspor	34	57
5. Ahlatçı Çorum FK	34	56
6. Kocaelispor	34	55
7. Boluspor	34	53
8. Gençlerbirliği	34	51
9. Bandırmaspor	34	50
10. Erzurumspor	34	44
11. Ümraniye	34	43
12. Manisa FK	34	40
13. Keçiörengücü	34	40
14. Adanaspor	34	39
15. Şanlıurfaspor	34	38
16. Tuzlaspor	34	38
17. Altay	34	10
18. Giresunspor	34	7

Takımlar	O	P
1. M.City	37	88
2. Arsenal	37	86
3. Liverpool	37	79
4. Aston Villa	37	68
5. Tottenham	37	63
6. Chelsea	37	60
7. Newcastle	37	57
8. M. United	37	57
9. West Ham United	37	52
10. Brighton	37	48
11. Bournemouth	37	48
12. Crystal Palace	37	46
13. Wolves	37	46
14. Fulham	37	44
15. Everton	37	40
16. Brentford	37	39
17. Nottingham Forest	37	29
18. Luton Town	37	26
19. Burnley	37	24
20. Sheffield United	37	16

Takımlar	O	P
1. Real Madrid	36	93
2. Barcelona	35	76
3. Girona	36	75
4. Atletico Madrid	36	73
5. Athletic Bilbao	36	62
6. Real Betis	35	55
7. Real Sociedad	35	54
8. Villarreal	36	51
9. Valencia	35	48
10. Getafe	36	43
11. Deportivo Alaves	36	42
12. Sevilla	36	41
13. Osasuna	36	41
14. Rayo Vallecano	36	38
15. Celta Vigo	36	37
16. Las Palmas	35	37
17. Mallorca	36	36
18. Cadiz	36	32
19. Granada	36	21
20. Almeria	35	17