Hey dostum gülümse …
Oflayarak değil, şarkı söyleyerek kalk yatağından.
İlk işin aynadaki adama ya da kadına öpücük atmak olsun.
Son dakikaya kurma saatini… Kendine zaman ver.
Paldır küldür bulduğunu giyip, ağzına iki zeytin atıp, yakanı paçanı merdivenlerde toplayarak gitme işe.
Bas kahve makinesinin tuşuna, kahve kokusu huzur verir, çek içine. İç kahveni, yudum yudum ama tadını çıkararak, gökyüzüne bakarak, öyle iki fırtta değil. Ha birde fonda Sezen Aksu olsun mutlaka…
Gülümse hadi gülümse bulutlar gitsin.
Yoksa ben nasıl yenileyeceğim hadi gülümse…
Belki şehre bir film gelir, bir güzel orman olur yazılarda
İklim değişir Akdeniz olur.
Gülümse…
Kızart ekmeklerini ekmek kızartma makinesinde, bozuldu diye atma hemen. Havaya mı fırlatıyor ekmekleri zıplayıp yakala sende! Zıplarken gülümsemeyi ihmal etme ama…
Şöyle mükellef bir kahvaltı hazırla kendine misafir tabağı, misafir bardağı, misafir odası safsatalarını bırak dostum.
Kullan ne varsa… Kullanmadık tek bir eşyan kalmasın.
Ne biliyorsun, belki sen misafirsin evinde. Belki son günün kim bilebilir ki…
Aç perdelerini açabildiğin kadar, kollarını da. Günü kucakla, alabildiğince sar sarmala.
Sonra çık evinden. iş yerinden öyle bir gir ki içeri, ofise güneş doğsun.
Günaydın! Diye bağır! Çalışma arkadaşlarına, korkma deli demezler. Derlerse de desinler yahu!
İnsanlar yapmak isteyip de yapamadıklarını yapanlara deli derler dostum. Bunu sakın unutma…
İş çıkışı çek arabanı deniz kenarına ya da bir parka çıkart ayakkabılarını sıva paçalarını, çıplak ayak dolaş toprakta…
Bas çimlere kokla toprak kokusunu çiçekleri, havayı ciğerlerine dolu dolu çek…
Bırak mişleri, mışları keşkeleri…
Vakit dar dostum. Zaman geçiyor…
Pişmanlıklara ayırma vaktini…
Umutlara…
Özgürlüğe…
Hayata ayır. Yaşa bu hayatı. Hakkıyla ama…
Ne demişler: Hayat çatlak bardaktaki su gibidir. İçsen de tükenir içmesen de…
Onun için hayattan tat almaya bak, yaşasan da tükenecek yaşamasan da.
Her gününü son gününmüş gibi yaşa dostum.
Not: Bir dost :))
Yasemin Özcan Kaplan
