Bu söze kızabilir belki birçoğunuz. “Biz yalnız mıyız?Olur mu öyle şey?” diyebilirler.
Ama sadece biraz düşünün, gerçekten bizler yalnız değil miyiz?
Fikirlerimiz uğruna çoğu zaman yalnız kalmadık mı?
Şikâyet değil bunlar tabi ki. Yalnızlık güzeldir bazen, hele ki inandıkların uğruna yalnız kalmışsan bir başka güzeldir. O vakit buluşursunuz geçmişle, gelecekteki güzel günlerin hayalini geçmişteki anılarla birlikte kurmaya başlarsınız.
Anlayacağınız işte o an geçmişle gelecek arasında bir köprü kurarsınız. Bu güzelliği yaşatanda size o günkü yalnızlığınızdır.
Kimse anlam veremez sizin bu yalnızlığınıza. Çünkü sizler yaşıtlarınızın gözünde anlamsız işler yapıyorsunuzdur. Vatanmış, milletmiş, bayrakmış kim umursak ki sizin kadar bu değerleri. O yüzden yalnız yürürsünüz sokaklarda. Kimileri kaldırım taşlarını sayar aynı sokaklarda, sizin gibi olanlarda kafa yorar memleketin taşına toprağına. Bazen yorulursunuz yalnızlıktan, ama yalnız olmayanları görünce dersiniz ki yok arkadaş ben böyle iyiyim…
Yalnız kalmamak için mahrem dediği vatanına el uzattıranlar, yalnızlığını Oslo’da, Habur’da gidermeye çalışanlar aslında gerçekten yalnız olanlardır. Günü birlik sevdaların peşine takılıp da geleceğini ipotek altına verenlerdir onlar. Bizlerin yalnızlığı ise Galip Hoca’nın dediği gibi “Kalabalığa ayak uyduramamaktır”.
O yüzdendir ki ülkücülük zor meziyettir. Yeri geldiğinde yalnız kalmak yeri geldiğinde de kendini yalnız hissetmek vardır bu davada. “Kalabalığın” bakışlarına mazur kalmak ancak yine o bakışlardan güç almayı gerektirir ülkücülük.
Yalnızlığın en kötü tarafı ise umutsuzluktur. Umut inanmışlıktan sonra sizleri davanıza bağlayan en büyük güçtür. Eğer ki yalnız kaldığınızda umudunuzu kaybediyorsanız işte o andan itibaren davanıza olan inancınızı kaybetmeye başlarsınız. Bunca yıl geçti bir adım bile yol alamadık diyenlerin kervanına katılır kaybolup gidersiniz sizde…
“Peki, niye yalnızlığı yazdın” diye sorarsanız?
Aslına bakarsanız bu yazıyı okuyan bütün ülkücülerin hislerine tercüman olmaktı niyetim. İnandığı dava uğruna şehadete yürüyüp ölümle yalnız kalanları, mesleklerinden, okullarından ayrılmak zorunda bırakılıp hayatla yalnız kalanları anmaktı amacım ve gün geldiğinde yalnız kalmak uğruna davasından dönmeyecek ülküdaşlarıma başbuğumun bir vecizesini hatırlatmaktı niyetim.
Bizler Geçici İkballere, Menfaatlere Yenilmedik. İnanmış Kişiler Yenilmez…
“Başbuğ Alparslan Türkeş”
İhanete de uğrasak, davamız uğruna yalnızda kalsak bizler bu kutlu yolda yürümeye devam edeceğiz…
Saygılarımla…
Ülkücülük Yalnızlıktır
Paylaş