Bir çok kutlama ,alkış panel demeç ve benzeri etkinlikler, kadın üzerinden yapılan rant,reklam...
Bu artık bizlere bir yıl yeter değil mi?
Biz değil miyiz aza kanat eden üstümüze kuma geldiğinde bile erim eşimdir diyen sesini çıkartmayan yada çıkartamayan biz değil miyiz...
Şiddet gördüğümüzde sesiz sinen ve kaderine razı gelen...
Nerde hata yaptık dünya ya gelirken mi?Yoksa dünya ya getirdiklerimizi yetiştirirken mi?
Biraz bir önceki yazımın devamı gibi olsun istedim.Konu önemli ve daha uzun yıllar tartışılacak .
Bizler haklarımızı öğrenmeden ve haklarımızın arkasında bedel ödeyerek durmadan hiç bir şeye sahip olamayacağımızı düşünüyorum.
Yıllardır,bir çok kurum ,kuruluş,Platform ve sivil toplum örgütleri ile çalıştım .Ortak sonuç aynı gözlemlerim neticesinde ‘’güçlü kadın ‘’tablosu çıkmıyor.
Bur dan çıkan sonuç umudumu mu kaybettim?Tabi ki de hayır..
Hiç bir zaman kadın umudunu kaybetmez,kaybetseydi kadın olmazdı zaten...
7-8-9 MART 2012 Tarihinde Samsun ‘da katıldığım bir kadın çalıştayındaki kadın manzaraları durumun hiçte kötü olmadığını hatta hala TÜRKİYE ‘nin dört bir yerinde mücadele veren kadınlar olduğunu ispatladı.Ama acı olan bir yanı vardı.Bu 81 ilden gelen 81yürekli kadını günlerce konuşmalıydık...
Hepsinin hikayelerini paylaşmalıydık ki...Türkiye güçlü kadınları ve onların hikayelerini örnek alsın.
Sanırım ben burdan köşemden bu hikayelere ara ara yer vererek KADIN nın sesi olmaya devam edeceğim...
DAVAMIZ YOLU YOKUŞ YAPMAK DEĞİL...
DAVAMIZ BU YOLDA EŞİT YÜRÜMEK...
Serpil Berat Kubak