Sözün, Yazın, Yaşamın Türk'çe Olsun

 Türk Malı” adlı bir dizi vardı; Türkçeyi, atasözlerimizi ve deyimlerimizi mahveden bir dizi… Tekrar yayınlanıyor şimdilerde televizyonda. Türk kültürü ile hiçbir alakası olmadığı halde “Türk Malı” ismini almış olması yeterince can sıkıcı olduğu gibi tekrar tekrar yayınlanıyor olması da cabası.

RTÜK bu konularla ilgileniyor sanıyorduk ama lüzumsuz olduğu kadar kültürel değerlerimize de aykırı sayısız dizinin halen yayında olmasından sonra bir de eski kahrolası dizilerin tekrar yayınlanıyor olmaları RTÜK müdahalesinin olmadığını gösteriyor.

Türk Dil Kurumunun tespit ettiği dildeki bu çirkin kabalaşma, dizilerde son derece açık bir şekilde fark ediliyor. Bu argo konuşmalar, yanlış söylemler, kaba hitaplar iyiden iyiye konuşma dilimize yerleşiyor. İnsanlarfarkında olmasa da devamlı kullandığımız tabirler olarak yerlerini alıyorlar.

Bir de yabancı sözcüklerin kullanımını iyice artırıyoruz. Ve artık ne yazık ki kullandığımız yabancı kelimeler bize yabancı kelime değilmiş gibi geliyor. Örneğin sunucuya“spiker”, dil bilgisine “gramer”, tanıtıma “fragman”diyoruz. Bu tip birçok yabancı kelime dilimizin içine yerleşiyor farkında olmaksızın.

“Türkçe giderse Türkiye gider, yabancı dille eğitim ile Türkiye gider.” diyor Oktay Sinanoğlu, “Bye Bye Türkçe”kitabında. Çok iyi Türkçe konuşamasak bile, en azından hepimiz yeterince duyarlı olmalıyız.

Düşünme, konuşma ve yazma… Dil değişiminin çizgisi bu üç işi beraber yapmakla ortaya çıkmıştır. Konuşma dili başka, yazı dili başka olursa o dilde doğru bir düşünüş var olamaz. Hiç kimse konuşma ağzını Türkçenin yazma diline karıştırarak kendi bünyesinde bir söyleyiş yaratma özgürlüğüne sahip değildir. Konuşmada ve yazmada Öz Türkçeyi bulmak önemlidir.

Atatürk, “Dil değişiminin en korkunç düşmanı konuşma dilinin başka, yazma dilinin başka olmasıdır.” demişti. Bu başkalık bizi korkutmalıdır. Konuştuğumuz şekilde yazmamız Türkçeyi ilerletmez, geriletir. Yine Atatürk, “Türk dili dillerin en zenginlerindendir, yeter ki bu dil şuurlar işlensin.” diyor. Yani günümüz gençlerine diyor ki: Yazılarınızda “bebeim, çiçeqm, walla” gibi dili bile belli olmayan kelimeler kullanmak sizi yüceltmeyecek, alfabemizde yeri bile olmayan “w, q” gibi harfleri kullanmak sizi mükemmel yapmayacak, aksine komik duruma düşürecek. İngilizce desen, değil! Türkçe desen, hiç değil! Bir dil ancak bu kadar öldürülebilir.

Konuşma dili ile yazma dili arasındaki uçurum Türkçe için önemli bir tehdittir. Türkçe konuşalım, Türkçe yazalım! Türk gibi, Türk’çe yaşayalım.